Down Under: het einde

20 januari was mijn laatste verslag geschreven in Melbourne.
Als ik het terug lees verschijnt er een glimlach op mijn gezicht: 2 maanden werken in Melbourne en dan 4-5 weken reizen in Nieuw-Zeeland. Het waren mooie plannen, maar het liep iets anders. Al had je me toen gezegd dat ik terug zou gaan naar Bundaberg om te werken, had ik je echt voor gek verklaard. Enfin, een ruime terugblik op de afgelopen, 2 ehhh ik bedoel, 4 maanden.

De zoektocht naar een baan in Melbourne was frustrerend. Ik wilde in een bar/restaurant werken. Ik had netjes mijn RSA gehaald (responsible service of alcohol) zodat ik alcohol kon schenken. Wat ik ook probeerde, het lukte me niet om werk te vinden. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik mij ook teveel focuste op een bar job. Mijn geld was daarom ook echt bijna op na een paar weken. Ik wilde nog niet naar huis. Moest ik het dan echt gaan vragen; pap mag ik aub wat geld om hier te kunnen blijven? Iets wat je als zelfstandige backpacker wel als laatste wilt doen. Toen ontving ik geheel onverwachts een smsje van mn oude farm in Bundaberg: Max, wil je hier weer komen werken? Bundaberg, de plaats waar ik zo rot ben weggegaan. Ik antwoordde dat ik dat wel wilde, beter dat dan naar huis gaan. Half februari startte ik weer daar. Zoveel mogelijk sparen en zo snel mogelijk weer weg.

Mijn oude farm was een watermeloenen en zoete aardappelen farm. Weeding, meloenen verplaatsen in het veld en zoete aardappelen planten waren mijn taken. Het eerste gespaarde geld ging gelijk naar mijn eerste boete voor te hard rijden naar werk: 13 km te hard, 235 dollar (160 eu), snik. Na een aantal weken switchte ik van farm: een lemon farm waar ik de bomen moest snoeien. Het was contract work wat betekende dat ik per boom betaald werd. Het verdiende slecht, en de farmer kon iedere rij weer bepalen hoeveel hij voor een gesnoeide boom betaalde. Na 2 weken stopte ik hiermee in de hoop op iets beters.

Na Pasen begon ik op een komkommer farm: chemicalien spuiten op de komkommers. Werken van 16.00 tot 00.00/01.00/02.00. Weinig last van de hitte, en goed voor mn conditie. Ik heb 6 weken in die kassen gewerkt. Het was simpel maar wel saai. Ook de onsociale uren waren een nadeel. Als mensen terugkwamen van werk ging ik net weg. Toch mocht ik iedere dag in een sportauto naar werk rijden, gelukkig geen boetes meer gehad.

De laatste weken mocht ik steeds meer rijden met de tractor, dat maakte het werk een stuk leuker. Ik werd namelijk getraind om zelf te kunnen werken (ik werkte altijd met een supervisor). Hij, en mijn werkhostel waren er heilig van overtuigt: Max gaat zijn 88 farm dagen afmaken zodat hij nog een tweede jaar in Australie kan blijven op een werkvisum. Fout gedacht jongens! Alles heeft in het teken gestaan om te sparen voor Nieuw-Zeeland. Leugentje voor eigen bestwil! Afgelopen donderdag was ik eindelijk klaar, bijna 3 maanden farm work zaten er op. Ik schreeuwde het uit: Jaaaaaaaaaaaaaa, en smeet mn sprayer nog bijna in de komkommers. Ik kon eindelijk weer gaan reizen. Ondanks het saaie, geestdodende werk heb ik me.toch prima vermaakt. Avonden in de pub, dagen strand, barbecuen, sportactiviteiten. Het was een ervaring op zich.

Op het moment van schrijven zit ik in Sydney, na een paar dagen in Brisbane te zijn geweest. Heerlijk was dat, weer een grote stad, nieuwe mensen om me heen. Mijn nicht Natalie ook ontmoet daar, wat ontzettend leuk was. Aparte ervaring om familie die je eerst niet kende. Ik voelde me een beetje de hoofdpersoon in het programma Spoorloos, met het verschil dat ik wél wist waar mn familie was.

Morgenochtend vlieg ik naar Auckland, Nieuw-Zeeland. Het is gelukt. Ik heb mijn doel gehaald.